Wij hebben Pien uit het asiel gehaald toen zij ongeveer 6 maanden was. Haar oude eigenaar had haar 's nachts aan een hek op een bedrijventerrein vastgebonden. Het was liefde op het eerste gezicht. Ik had op dat moment nog 3 andere honden (reuen) en dat ging ook meteen goed, echter kwam ik er al op de eerste dag achter dat ze wel wat gedragsproblemen had. Toen ze een bot van me kreeg ging ze er niet aan kluiven maar enkel beschermen en ik kreeg al meteen die eerste dag een flinke diepe grom en uitval. Ook met het eten mochten we niet te dicht in de buurt komen. We hadden toen nog geen kinderen en met deze "gebruiksaanwijzing" was prima te leven. Ze was verder een hele lieve, onderdanige, speelse en energieke dame en we konden al snel niet meer zonder haar.

Pien was zo'n 2,5 jaar bij ons toen wij een kindje kregen en dat ging in het begin ook erg goed. Ze moederde enorm en iedereen die in de buurt kwam werd in de gaten gehouden en besnuffeld. Echter andere kleine kinderen die in die periode bij ons in huis kwamen werden als dreiging gezien, ze veranderde echt in die periode. Ze was al 2/3 keer uitgevallen naar een kindje en begon spullen van onze zoon (luiertas ed) te beschermen, soms ook voor ons. We wilden toen nog niet zien dat er echt iets mis ging en ik ben nog op cursus met haar gegaan in de hoop dit op te kunnen lossen maar tevergeefs.

Het moment dat ons zoontje mobiel werd en dus ging kruipen werden het grotere problemen en ging ze ook naar hem grommen en uitvallen... En elke keer zochten we een excuus voor Pien omdat we haar gewoon niet kwijt wilde. Tot het moment dat ze hem in zijn gezichtje hapte (gelukkig nog niet beet) en toen moesten we het onder ogen zien, dit gaat zo niet langer. Niet voor de veiligheid van ons zoontje en zeker ook niet voor Pien die veel te gestrest was en geen fijn leven zo had.

Al snel kwam ik via Google terecht bij HHIN en deze site sprak me meteen aan. Ik heb Pien ingeschreven in december 2014 en het contact met Lindsey begon kort daarop. Lindsey heeft ons, op ons verzoek, ook thuis nog een middag bezocht om ons wat extra handvaten te geven om de periode dat Pien nog bij ons zou zijn voor alle partijen wat dragelijker te maken. Ons vertrouwen was weg in Pien en we wilde haar niet meer in de buurt van ons zoontje hebben maar met wat spelletjes voor Pien en extra aandacht is de tijd die ze nog bij ons was toch prettig verlopen.

Het duurde lang, heel lang voordat er serieuze reactie's kwamen voor Pien. Zowel Lindsey als wijzelf vroegen ons af hoe dat kon? Ik heb toen veel contact met Lindsey gehad en zij heeft echt haar uiterste best gedaan om Pien extra onder de aandacht te brengen, zowel op de site als op Facebook. Pien had een energieke baas nodig, zonder (kleine) kinderen die veel geduld met haar zou hebben, haar veel aandacht kon geven en graag met haar zou gaan wandelen en fietsen. Er zouden toch wel mensen zijn die binnen dit profiel vielen? Er waren wel een paar geïnteresseerde maar na een gesprek met Lindsey bleken die mensen het toch net niet te zijn voor Pien. Want een ding was voor ons belangrijk, ze ging niet zomaar weg, het moest goed voelen!
* Notitie HHIN: Dit betreft een wat oudere ervaring. De werkwijze is inmiddels ietwat veranderd.

Begin juni belde Lindsey, ze had een mogelijke match! Na toestemming om ons telefoonnummer aan deze persoon te geven werden we gebeld en werd een afspraak gemaakt. Het was een dame uit Amsterdam en zij bezocht ons een weekje later. Maar ondanks dat het gevoel bij ons goed zat en ze erg te spreken was over Pien haar gedrag en uiterlijk miste ze de klik en ging het helaas niet door.

Een klein maandje daarna kwam er een aardige man uit Apeldoorn helemaal naar het Zuid Limburgse en hij was helemaal weg van Pien, en Pien van hem! Ons eerste gevoel was beetje dubbel maar achteraf was dit waarschijnlijk omdat het nu zo dichtbij kwam, zou ze ons dan echt gaan verlaten...? En ja, na goed en veel overleg hadden we besloten dat ze voor een proefperiode van 3 weken ging logeren in Apeldoorn. Moeilijk... Maar beter voor alle partijen.

Lindsey heeft ons goed begeleid, een afstandsverklaring werd ingevuld, wat verder te doen maar wat ook niet te doen en hoe verder als het nu goed gaat? En het ging goed, heel goed zelfs ! Pien haar mandje zou voortaan in Apeldoorn blijven. Heel fijn voor Pien en haar nieuwe baasje maar wel met pijn in ons hart, waar ze altijd een plekje blijft houden.

Gelukkig hebben we vanaf dag 1 veel contact gehouden met Pien haar nieuwe baasje en ook al de nodige foto's mogen ontvangen. Afspraken zijn gemaakt dat als er vragen zijn of andere dingen zijn hij ons altijd mag bellen ook over een paar jaar nog. En mocht er iets zijn dat hij Pien misschien niet langer kan houden hij als eerste contact met ons opneemt, want we willen haar zeker niet uit het oog verliezen.

We willen HHIN een mega pluim geven voor het werk, de energie en tijd die erin gestoken wordt om honden die om wat voor reden dan ook niet meer bij hun baasje kunnen blijven een goed nieuw thuis te geven!